در حال حاضر در این مرکز از یک تانکر گاز دی‌اکسیدکربن جذب‌شده از هوا و نیز تانکر دیگری که مواد اولیه در آن به متانول بدل می‌شود استفاده می‌شود. همچنین از یک پالایشگاه بنزین در ابعاد کوچک نیز برای تبدیل متانول تولیدشده به بنزین بهره‌گیری می‌شود.

ابتدا هوای معمولی از بخار کربنات سدیم عبور داده می‌شود و در نتیجه دی‌اکسیدکربن موجود در آن جذب می‌شود. سپس یک واحد چگالنده بخار آب موجود در هوا را جمع‌آوری می?کند. با الکترولیز کردن آب، هیدروژن مورد نیاز برای ساخت اتانول تولید می‌شود.

کربن و هیدروژن مورد نیاز نیز از الکترولیزکردن کربنات سدیم حاصل می‌گردد و در نهایت نیز متانول تولیدی به بنزین تبدیل می‌شود.

پس از سه ماه اجرای آزمایشی مشخص شد که این مجموعه می‌تواند هر روز نیم لیتر بنزین تولید کند. این طرح با سرمایه‌ای بالغ بر 1.2 میلیون پوند راه‌اندازی شده که این سرمایه توسط چند سرمایه‌گذار بخش خصوصی تامین شده است. هدف اصلی از این سرمایه‌گذاری، طراحی روشی نوین برای تولید بنزین بود.

در واقع نگرانی‌های زیست‌محیطی و جلوگیری از افزایش آلاینده‌های کربنی از اولویت‌های اولیه این طرح نوآورانه نبوده است.

با این که ایده تولید متانول از دی‌اکسیدکربن موجود در هوا برای بسیاری از دوستداران محیط زیست بسیار جذاب است، اما بسیاری از کارشناسان در مورد بازدهی هزینه آن تردیدهایی جدی دارند البته مسئولان این شرکت بر این باورند که صحبت در مورد بازدهی اقتصادی این شیوه کمی زود هنگام است.

بر اساس محاسبات صورت گرفته از سوی آنها با استفاده از یک کانتینر بزرگ می‌توان در هر روز تا 1200 لیتر بنزین تولید کرد و این هنگامی است که می‌توان بهتر در مورد بازدهی هزینه در این روش اظهارنظر کرد.

هدف نهایی این شرکت، ساخت تاسیساتی در حجم و اندازه یک پالایشگاه معمولی بنزین است که این کار نیاز به حدود 10میلیارد پوند سرمایه‌گذاری دارد و بی‌شک در این صورت به دریافت تسهیلات دولتی نیاز خواهد بود. برای مشارکت بخش دولتی در این طرح نیز باید بازدهی مطلوب انرژی این شیوه اثبات شود.

آن چه مسلم است این که تنها پس از برداشتن این گام می‌توان به تجاری‌سازی این روش خوشبین بود. همچنین از نظر زیست‌محیطی هم بازدهی این روش در برابر سایر رویکردهای موجود برای دفع دی‌اکسیدکربن مثل دفن آن در زمین، ‌باید مورد بررسی بیشتر قرار گیرد.

Newscientist - مترجم: صالح سپهری‌فر