بعضی‌ها هم چنان سرگرم بازی می‌شوند و با لباسی نامرتب و گاه خاک‌آلود به خانه می‌رسند. با این‌که شاید والدین از رفتار این دو گروه چندان راضی نباشند، اما عده‌ای از بچه‌ها هستند که کارشان را هیچ‌کس دوست ندارد و هیچ فرد عاقلی آنها را تائید نمی‌کند؛ دو گروه اول هر کاری که می‌کنند، لااقل به دیگران صدمه‌ای نمی‌زنند، اما گویا این‌ گروه فکر می‌کنند تنها با سنگ‌زدن به گربه‌ها یا ترساندن پرنده‌هاست که می‌توانند چند دقیقه‌ای شاد و آزاد باشند.

شاید فکر کنید تعداد این بچه‌ها خیلی کم است، آنقدر کم که پرداختن به مسائل آنها ضروری نیست. یا اینها فقط به گروه و طبقه خاصی اختصاص دارند، اما چه تعدادشان کم باشد و چه زیاد، چه متعلق به گروه و فرهنگ خاصی باشند و چه رفتارشان همه‌گیر باشد، در هر صورت در این جامعه زندگی می‌کنند و یکی باید برای‌شان توضیح دهد موجودات بی‌گناه به هیچ دلیلی نباید مورد آزار قرار گیرند.

علیرضا. س. فقط 9 سال دارد. پسر مودب و مهربانی است؛ اما با همه این مهربانی و عطوفت، گاهی دلش می‌خواهد چرت گربه‌هایی را که در حال استراحت هستند، پاره کند. وقتی در مورد این کارش از او سوال می‌کنم، می‌گوید: چرا وقتی من خوابم، یکی می‌آید و بی‌دلیل بیدارم می‌کند؟ حالا من هم دوست دارم خواب او را به هم بزنم.

شاید اگر علیرضا با شما صحبت کند و چنین دلیلی بیاورد، فکر کنید پسر لوس و بی‌تربیتی است، در حالی که او یکی از بهترین بچه‌هایی است که می‌توان دید و سراغ گرفت و شاید فقط محبتی را که انتظار دارد، از خانواده‌اش دریافت نکرده است.

دکتر پروین ناظمی، روان‌شناس و مدرس دانشگاه ضمن تاکید بر این نکته که تمام رفتارهای محبت‌آمیز کودکان یا خشونت‌هایی که از خود نشان می‌دهند، دقیقاً از رفتارهایی نشأت می‌گیرد که دیگران نسبت به آنها د‌اشته‌اند، در این‌باره به «جام‌جم» می‌گوید: نباید فراموش کنیم رفتارهای اجتماعی کودکان حاصل برخورد و نوع رفتار دیگران در مقابل آنهاست؛ به این معنا که رفتار تمام اعضای خانواده و اطرافیان کودک که به نوعی با او در ارتباط هستند، در این زمینه بسیار مهم و تاثیرگذار است. در واقع زمانی که کودک از طرف کسی که او را دوست دارد، طردشده یا با خشونت با او برخورد شود، شاهد چنین رفتارهایی نیز خواهیم بود.

وی با اشاره به این‌که برخی از کودکان بدون توجه به رفتار خانواده دچار برخی ناسازگاری‌های‌ رفتاری هستند که باید بین آنها و بچه‌های خشن و تندخو تفاوت قائل شد، تاکید می‌کند: ناسازگاری‌های رفتاری به خودی خود ایجاد نمی‌شود. به عنوان مثال ممکن است کودکی به این دلیل که بیش‌فعال است، رفتارهای ناسازگارانه‌ای داشته باشد، البته به معنای واقعی باید پزشک بیش‌فعالی او را تشخیص داده باشد، نه این‌که با دیدن شیطنت‌های کودکانه، خانواده تصور کنند فرزندشان دچار چنین مشکلی است. در ضمن، نباید فراموش کنیم در این موارد هم ابراز رفتارهای خشن، قطعی و صد درصد نیست، به این معنا که بچه‌های بیش‌فعال هم تمایلی به آزار و اذیت حیوانات ندارند.