چرخه بازنشستگی

از دیدگاه جامعه‌شناسان بازنشستگی به شش مرحله تقسیم می‌شود:

مرحله نخست: آگاهی از نزدیک شدن زمان بازنشستگی تا حدی اثری امیدبخش برای آمادگی فرد برای دو عامل اساسی در بازنشستگی موفق یعنی «تامین مالی» و «مهارت‌های تفریحی» دارد.

مرحله دوم: درست پیش از بازنشستگی رخ می‌دهد و حکایت از حتمی بودن بازنشستگی می‌کند.

مرحله سوم: مرحله «ماه عسل» نامیده می‌شود و فرد احساس می‌کند در فضای جدیدی از آزادی غوطه می‌خورد و دلخوش به اموری می‌شود که امکانات مالی او اجازه می‌دهد نظیر مسافرت و دید و بازدید و.... البته همه از مرحله سوم عبور نمی‌کنند.

مرحله چهارم: مرحله «وانهادگی» است. میل شدید به سفرهای پی‌درپی و بازدیدهای خسته‌کننده. احتمالا تجربه سختی در این مرحله خواهند داشت.

مرحله پنجم: مرحله «بازیابی» است. فرد سعی می‌کند روالی را در زندگی خود پیش گیرد که بتواند آن را برای سالیانی ادامه دهد. لازمه این مرحله شناخت فرصت‌های جدید و انجام انتخاب‌های واقع‌گرایانه در پرتو علایق و مهارت‌های خود است.

مرحله ششم: مرحله پایداری یا تثبیت چرخه بازنشستگی است. بازنشسته فلسفه و الگویی از تصمیم‌گیری ایجاد کرده که نتیجه آن یک زندگی توام با سرگرمی منطقی، قابل پیش‌بینی و ارضاکننده است. او یک فرد بالغ و خودکفاست که نقش بی‌نقشی را به وضعی مورد احترام، مسئول و معنادار در جامعه تبدیل کرده است.

اگر زندگی ادامه پیدا کند، فرد می‌تواند وارد مرحله پایانی شود، جایی که بازنشسته دیگر خودکفا نیست، کاهش پشتیبانی مالی یا تقبل قوای جسمانی، مرحله پایانی بازنشستگی را رقم می‌زند.