شاید موقعیت مناسبی نباشد اما نمی توان از وسوسه یادآوری زلزله بزرگتری که در همه این سالها با ابعاد و ویرانی های وسیع تر در حال آوار شدن بر روی هموطنان ترک زبانمان است بگذریم و فکر به نظر الان دیگر وقتش است که کمی درباره اش حرف زد و هشدار داد.

سرویس فرهنگ جهان نیوز - کیوان صائمی: زلزله آذربایجان شرقی کم کم در حال خارج شدن از موضوع داغ رسانه ها و مردم است. امداد رسانی نیروهای امدادی و هموطنان داوطلب در میان همه هیاهوها و جنجال ها بدون اعتنا به پرحرفی های اخیر رسانه ها در باره زلزله اخیر و بدون تلاش برای ثبت شدن نام و یادشان در دوربین های خبرگزاری ها و صفحات سایت ها و شبکه های اجتماعی فضای مجازی همچنان ادامه دارد.

همین  یکی دو روز پیش بود که خبر تحویل اولین خانه های دوباره ساخته شده زلزله زدگان تا دو هفته دیگر به آنها منتشر شد و موجی از خوشحالی و امید را در دل همه ایران های به راه انداخت.

در همه این سالها مواقع وقوع زلزله و دیگر بلایای طبیعی  زمان نمایش جلوه درخشان همبستگی ملت ایران و نزدیکی آنها به یکدیگر بوده است. هنوز زمان زیادی ازطوفان وحشتناک مناطق لوئیزینا در آمریکا نگذشته است و هنوز فیلم ها و عکس های غارت خانه ها و مغازه ها و رحم نکردن آمریکایی ها به یکدیگر برای به دست آوردن اندکی غذا و آب بیشتر در ذهنمان مانده است.

اتفاقی که هیچ وقت در همه این سالها در جریان هیچ کدام از اتفاقات ناگوار طبیعی رخ داده در ایران حتی چیزی شبیه به آن هم گزارش نشد. هموطنان ترک زبانمان در جریان این زلزله هم شان دادند که فرهنگ مردمی خاص آنها کرامت انسانی و اصول جوانمردی و پاک زیستن را حتی در مواقع بحرانی هم حفظ خواهد کرد.

شاید موقعیت مناسبی نباشد اما نمی توان از وسوسه یادآوری زلزله بزرگتری که در همه این سالها با ابعاد و ویرانی های وسیع تر در حال آوار شدن بر روی هموطنان ترک زبانمان است بگذریم و فکر به نظر الان دیگر وقتش است که کمی درباره
اش حرف زد و هشدار داد.

آنچنان که قرائن تایید می کند قدمت این قضیه به سال ها پیش برمی گردد و گفته می شود که این موضوع نیز همچون بسیاری از ابزارهای فرهنگی مثل سینما -فیلم دائی جان ناپلئون-، از اتاق های فکر دشمن برای تفرقه و شکاف اندازی سرچشمه می گیرد؛ شاید از همین روست که هموطنان عزیز آذری سپس  شمالی و لرهای انقلابی ناخواسته در معرض سیل تحقیر و توهین به بهانه طنز و بذله گویی بوده اند.

ترک و لر زبان های شریف ایرانی که در هزینه زیادی را به پای ایران و انقلاب و اسلام داده اند و در معرض بیشترین تبلیغات سوء برای بحث های قومیتی و جدایی طلبانه بوده اند، در کشور خودشان این گونه تحقیر می شوند و این برای مردم ایران با این سابقه فرهنگی و تمدنی و با این پایبندی مذهبی و دینی غیرقابل باور است.

همه مان می دانیم که سنت جوک ساختن درباره اقوام ایرانی در همه این سالها وجه پررنگ تبعیض نژادی خودش را از دست داده است و بیشتر از هر چیز سرگرم سازی و وجه طنز آن مدنظر سازندگان و بازگوکنندگان آن است اما این دلیلی موجهی برای این بی اخلاقی در این سطح وسیع و گسترده و آشکار نخواهد بود.

کسی در ایران برای اینکه قومیتی را تحقیر کند یا برتری نژادی خودش را نمایش بدهد لطیفه در مورد دیگر اقوام نمی سازد و نمی گوید. لحظه ای خندیدن؛ همه آن چیزی است که در ذهن و نیت آنها می گذرد اما همه چیز همیشه طبق نیت ذهنی ما پیش نمی رود. نتیجه نهایی این نوع بذله گویی ها و این نوع هجو و هزل در نهایت تحقیر و احساس دوری یک قومیت از پیکره وسیع اقوام در ایران خواهد بود.

زلزله و زلزله ها سیل ها و طوفان ها و... همه و همه اتفاق افتاده اند و اتفاق خواهند افتاد.  گریزی از آنها نیست . می آیند و می روند. اما احساس تحقیر هر ایرانی در داخل کشور خودش اگر منجر به احساس بیگانگی فرهنگی از ایران شود، بلایی با منشاء انسانی خواهد بود که بازسازی آن به آسانی بازسازی خانه های تخریب شده در عرض یک ماه نخواهد بود.

همه مان باید باور کنیم که این یک حساسیت بی مورد نیست. تاریخ ایران به مردم غیور آذربایجان بدهکار است و اگر از همه تبعات اجتماعی یا حتی سیاسی این جور بذله گویی ها بگذریم این حق آنها نیست. بازگو نکردن، گوش ندادن، نخندیدن و حتی تذکر دادن به گوینده این بذله گویی های قومیتی